Trip 2017 nadert zijn einde. Nog even voordat om middernacht een nieuw avontuur begint, blik ik terug. Het jaar 2017 begint top. Een halve eeuw oud en ik beloof mezelf voor een keer netjes binnen die gebaande paden te blijven. Maar ja, die geasfalteerde afslag veroorzaakt al veel lachsalvo’s onder de medepassagiers. Lol, humor tot we het in ons broek doen. Nou ja, ook van het samen huilen doen we het in ons broek. Volgens mij moeten we die broek voortaan maar achterwege laten. Scheelt weer wassen.

Zo gaandeweg gaat de reis ineens over diepe kraterkuilen vol met van die donkere, smerige modderige blurry. Het wordt too bumpy, ingewikkeld en heftig. Op deze momenten doe ik het ook in mijn broek van angst, pijn, onzekerheid. Een aantal passagiers leer ik veel beter kennen en van een dierbare neem ik met tranen in mijn hart forever afscheid. Een andere medepassagier opent eerst mijn hart om er daarna een rotzooi van te maken. En dan ook nog verwachten dat ik zelf ga opruimen. Nou ik heb grondig opgeruimd. Alle restanten van angst, schaamte, knellende banden heb ik zo de container in gemieterd. De confrontatie met mezelf is huge. Ik leer het levensspel spelen. Beter te waarderen wat in het leven belangrijk is. En schijt te hebben aan alles. Tradities die nergens op slaan, houden geen stand. Het is het resetten van mijn eigen fabrieksinstellingen en behouden wat wel de moeite waard is, wat goed voelt voor mij. Ik leer egoïstisch te zijn en mezelf weer een prioriteit te maken.

2017 gaat geheid de boeken in als de bitch van het leven. Het jaar van intense persoonlijke transformatie. Uiteindelijk wel als sluitstuk m’n eigen mooie black cherry op de taart: de man die me gelijktijdig kriebels en rust geeft. De man die mij een veilig gevoel geeft. Met hem wil ik de rest van mijn leven slijten. Hij is wel eentje met een verouderde printplaat. Nu ik nog een halve eeuw te gaan heb, moet ik zien om die printplaat te updaten met nieuwe waarden, dingen die er toe doen, te leven vanuit passie.

En zo aan het eind van 2017 wordt het toch een mooie afsluiting op station Ypenburg. Met de welbekende shotjes neem ik afscheid van reis 2017. Alles wat niet de moeite waard is laat ik los. Dank aan al die crazy reizigers die het tot een bijzonder jaar hebben gemaakt. Exact om middernacht knal ik 2018 binnen. Het nieuwe jaar is voor mij nóg meer aanwezig zijn in het hier en nu. Dankbaar zijn voor wat ik WEL heb. Dus leef alsof het je laatste dag is, heb geweldige seks, geniet en maak van elk moment een hoogtepunt. Jongens 2018 gaat bossen!