2018 is uit!

Nog een paar dagen en dan is ook dit jaar weer voorbij. Maar voordat ik het nieuwe jaar begroet, tijd om in alle stilte voor mijn leven te zitten, dankbaar wat 2018 me heeft gebracht.

Het afgelopen jaar was ook weer een van vallen en opstaan. Op alle fronten was het een leerrijk moment. Op het werk mezelf wederom voorbij gelopen, terwijl ik toch zo had beloofd dat nooit meer te doen. Ontspanning schoot helemaal erbij in. Enfin, pluspunt is wel dat op voedselveiligheidsgebied ik veel kennis heb opgedaan en nieuwe contacten. Op relationeel gebied ontdek je wat werkt en wat niet. Op wie je kunt bouwen en wie je loslaat. Dat bepaalde verwachtingen nergens op slaan, omdat ze vanuit traditie of cultuur zijn doorgegeven. Degenen die mij kennen, weten dat ik sinds een aantal jaren lak hieraan heb. Dat ik vanuit het hier en nu wilt leven en niet wat anderen vinden. Op liefdes gebied….ja de liefde blijft iets moois. Maar ook in deze ben ik mezelf kwijt geraakt door hem te veel aandacht te geven. Hmmm…..wat is eigenlijk “te veel”? Ik zeg het verkeerd. Ik had te veel verwachtingen hoe een relatie moet zijn. Maar wie bepaalt eigenlijk de richtlijnen van hoe die relatie eruit ziet? Wederom ontdek ik dat ook in de liefde ik mijn onafhankelijkheid moet behouden, dingen voor mezelf doen. Een eigen leven te hebben naast het “samen zijn”. Het leert je ook je partner in zijn waarde laten en dat niemand perfect is. Op ouderlijk vlak mocht ik weer een aantal maanden met dochterlief van 19 samenwonen. En natuurlijk zijn er momenten geweest dat je haar soms achter het behang wilt plakken. Oeps,….in Suriname kennen we geen behang. Nou ja, dan maar in de hitte laten verpieteren. Anyway, ondanks dat ze ook lief en behulpzaam kan zijn, moet je toch als ouder loslaten en haar haar eigen gang laten gaan. Ook zij heeft geleerd van bepaalde momenten.

Hoe dan ook het maakt niet uit hoe oud je bent, er is altijd wel iets nieuws te leren van dingen die gebeuren. Er zijn tijden dat je het niet meer ziet zitten, te veel uitdagingen die eigenlijk uitzichtloos lijken. Je voelt je dan hopeloos, ontmoedigd. Tijdens deze moeilijke momenten komen dingen of mensen op je pad om je eraan te herinneren wat je bent vergeten, je dromen, doelen, ideeën. Ze herinneren je aan wat eens belangrijk was en misschien nog steeds is. Het zet je weer terug op het juiste pad. En ook al is het soms moeilijk, blijf niet treuren om de pijn. Leer de les erachter te herkennen en ga verder. Elk moment helpt je te groeien en daarmee vooruitgang te boeken.

2018 heeft mij dan ook dichter bij mezelf gebracht. Steeds weer ontdek ik een verborgen stukje van mezelf, zie ik mooie lichtpunten en gaat loslaten veel soepeler. Morgen kan zo over zijn en ik geniet nu van de dingen die er wel zijn, die mij weer hoop geven. 2019 wordt dus een nieuw hoofdstuk met veel betere, leerrijke momenten. Geniet dus maar van je reis zonder angsten – the Universe has your back!

Comments are welcome!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.