Bizar dat mijn afscheid van de TU Delft samen valt met het Chinees Nieuwjaar van de Geit. 23 jaar TU wat ten einde komt. Bijna de helft van mijn leven. Terugkijkend de tijd van mijn leven gehad en met veel plezier van die periode genoten. Ik rolde of eigenlijk holde altijd van de ene functie in de andere. Dacht altijd wat een toeval, wat een geluksvogel ben ik. Altijd in actie, altijd druk.

Tot de afgelopen 2 jaren. Toen ging ik privé door diepe dalen. Het was voor mij de cold turkey methode om af te kicken van de ratrace en de adrenaline shots. Leren om meer rust te nemen, los te laten. Wat ik er voor terug kreeg was een bepaalde mentale vrijheid om nu en in het moment te leven en te genieten. En tuurlijk twijfel je over de keuzes die je maakt, maar je hebt maar 1 leven. Dus zei ik tegen mezelf: kom op doen, die navelstreng TU doorknippen en die droom realiseren. En nu weet ik dat toeval niet bestaat. Het pad is al lang voor je gecreëerd. Je moet het alleen wel durven te bewandelen met al zijn kuilen en keien. Maar je hebt ook een mooie ochtendzon en de maan die het pad verlichten. Want dan zie je de horizon.

En voor mij is die horizon het oprichten van een coaching-retraite center in Suriname. Dit naast de activiteiten waar ik goed in ben en wat ik al doe, zoals HR consultancy en business implementatie. Want zo een center moet natuurlijk wel gefinancierd worden. Ik ben er trots op dat de TU Delft de bakermat voor mijn loopbaan is geweest en neem een gigantisch netwerk met me mee. En aangezien het jaar van de Geit staat voor baanbrekend, harmonie en experimenten proost ik op een geweldig nieuwjaar en nieuwe start!

Delft, 19 februari 2015