Afgelopen periode is de wind in de wereld aardig te keer gegaan. De regen waste hier en daar alles schoon om weer ruimte te maken voor nieuwe groei, nieuwe aanwas. Een prachtige kans om ook schoon schip te maken in mijn leven. En ik sloeg aan het opruimen. Containers werden aangerukt. Wat een mens allemaal uit het verleden nog kan bewaren. Ik dacht dat ik goed huis had gehouden in 2013, maar klaarblijkelijk niet goed genoeg.
Ik liet de wind van verandering in mijn leven waaien en boven mijn oude zelf uitstijgen. Soms kan die wind van verandering een aangenaam briesje zijn en soms kan het ook een forse storm zijn. En ja hoor, ik duik natuurlijk in die forse storm. Kijkend hoeveel kracht ik heb deze te trotseren. Wat voor wind er ook op je pad komt, het helpt jou om onbevangen jezelf te zijn en te leven vanuit hart en ziel. Hoe meer je vertrouwt op jezelf en op de flow van het leven des te meer profiteer je van de wind. De richting van de wind kunnen we jammer genoeg niet zelf kiezen, maar we kunnen wel kiezen of we de wind in de rug hebben of tegen de wind inlopen. Het gaat om onbevangen zijn, spelen en het leven je tegemoet laten komen. En juist voor dat onbevangen zijn maken we in alle drukte te weinig ruimte voor.
Afgezien van het trotseren van de kracht van die storm, ging ik ook nog tegen de wind in lopen. Misschien puur uit koppigheid om te kijken wat er zou gebeuren. Pas als mijn hart me een stevige opdonder geeft, besef ik dat die koppigheid en de stress van de omgeving echt niet de moeite waard zijn. Het vreet teveel energie. En die energie heb ik nodig om leuke dingen te creëren. Doordat we ons aanpassen om te overleven, raken we kwijt waar we ons mee willen verbinden. Me verbinden met die onbevangenheid en me laten verwonderen. En ja, díe onbevangenheid wil ik terug.
Ik realiseer me dat in 2015 ik niet voor niets alles heb opgegeven voor dat onbevangen gevoel, mezelf laten meedeinen op de golven van het leven. Waarom dan weer terug naar dat gestructureerde, naar dat keurslijf? Mijn hele leven, en in mijn carrière, zit ik vaak in een flow van kansen aangereikt krijgen. Dat mooie dingen op mijn pad komen. Dus waarom nu tegen de stroom in zwemmen!? Of bijvoorbeeld solliciteren naar iets wat eigenlijk niet goed voelt. Nee, dan toch maar weer radicaal een streep door alles wat ik niet wil. En wat ik wel wil en niet kan krijgen, daar is klaarblijkelijk de tijd (nog) niet rijp voor. Dus loslaten. De wind brengt me uiteindelijk wat ik op dat moment nodig heb en waar ik moet zijn. En zo creëer ik weer mijn eigen pad vol inspiratie en speelsheid.