Aan KM, de mooiste symphony die je kon spelen…..
Mijn gut feeling om in 2015 naar Suriname te gaan was juist. Het najagen van mijn droom, het volgen van mijn hart. Op King’s Day kwam ik je tegen. Een onopvallende, rustige persoonlijkheid. Gewoon iemand waar ik mee kon sparren. En achter die rustige uitstraling ontdekte ik een bepaalde speelsheid. Iemand waar je ook heerlijk mee kon lachen en die ik kon plagen. Langzaam kwamen de vlinders….en die bleven. Onze 1e date ging verlegen over koetjes en kalfjes. Bij de 2e date spatten de vonken eraf. Wederom zag ik je daar nonchalant staan. Bij die omhelzing kon ik de geur van je mannelijkheid niet meer weerstaan. Ik was verloren. En daar waar ik jou zag, vond ik mezelf. Na die avond volgden nog vele nachten vol passie maar ook lange periodes van stiltes en afwezigheid. Ik voelde de obstakels op ons pad. Maar ergens diep van binnen wist ik met jou word ik oud. Je opende mijn hart met de mooiste symphony die ik alleen kon horen.
Die bewuste dag afgelopen oktober…. dat bracht ons dichter bij elkaar. Je bent erg gesloten, bang om gekwetst te worden, voorzichtig in alles. Maar op bepaalde momenten kon je je hart luchten. Dat gaf me het gevoel van verbondenheid. Langzaam vertrouwen in een ons. Een relatie. Tot plots de dag dat je vertrok zonder even gedag te zeggen. Je weet hoe ik dat zo erg vind. De pijn die ik voelde was huge. De dagen, weken daarna werd de afstand steeds groter, geen appjes, telefoontjes, uiteindelijk een lange stilte.
Jouw gedrag maakte zoveel oud zeer los: een angst, een pijn waarvan ik niet wist dat ik die had. Pijn uit de kindertijd, uit de puberteit, uit een vorige relatie. Ik voelde alles wat er te voelen valt: teleurstelling, verdriet, boosheid. En ik besefte voor het eerst hoeveel pijn het doet je verwaarloosd en verlaten te voelen, niet gezien worden. Dit was mijn pijn die ik alleen moest dragen. En dus zeg ik “ja” tegen die pijn. Want bij het leven hoort nu eenmaal pijn en alleen ik kan die pijn ook wegnemen. Iedere angst die ik nu laat vallen, betekent nieuwe ruimte, een opening, een nieuw “ja”, een nieuw begin. Weer een stap dichterbij naar mezelf. Hiermee kwam ook het besef dat mijn pijn niks met jouw persoon te maken heeft. Jouw handelen roerde alleen in die modderpoel. En zonder dat je het wist veroorzaakte je die overstroming. Ik realiseer me dat in dit leven ik mijn leven leid voor mezelf, niet voor mijn ouders, niet voor mijn kinderen, niet voor een partner, een ander. Ik ben op aarde om iets te zijn, iets te betekenen. Niet om door anderen de bevestiging te krijgen dat ik de moeite waard ben. Dus ben ik het licht voor mezelf en leer ik mezelf de moeite waard te vinden, mezelf een prioriteit te maken in mijn eigen leven.
En langzaam besef ik dat jij me niet kan geven wat jezelf niet hebt. Als je jezelf niet waardeert, als je zelf te angstig of niet sterk genoeg bent om je hart te volgen, hoe kun je er dan voor een ander zijn? Ook jij zult je eigen pijn moeten verwerken. We zijn allemaal mensen en maken fouten. En lieverd hoe graag ik had gewild dat je je anders had gedragen, dat deed je niet, dat kon je niet. Dus is er niets anders dan die verwachting ook loslaten. Pas als je die verwachting loslaat, zie je de mooie momenten weer. Hoe je daar met ontblote bovenlijf het ontbijt klaar maakt, knus in je armen liggen, me oppeppen als ik down ben, m’n hand vasthouden. Langzaam met mijn vingers door je borsthaartjes, de vederlichte kusjes op mijn rug. Je geeft mij die lang gezochte rust op wiens symphony alleen mijn hart kan dansen. Mi hombre con pelo in pecho!
En zonder dat je het wist, legde je de laatste hand aan een creatie: het één worden met mezelf! De bekroning op het werk waar ik al een aantal jaren mee worstelde; jij maakte mij tot Queen van mezelf. Dank je wel voor dit mooie geschenk.
Maar met of zonder jou aan mijn zijde (ook al was het alleen als beschermtijger) stap ik op de trein des leven die voort raast. Met jou voor eeuwig in mijn hart vervolg ik mijn trip, genietend van de dingen die ik tegenkom. En ergens op dat pad kom ik zeker weten die betere versie van jezelf tegen.
