Jouw gezicht

Lang vervlogen tijd
Ze lijken uit mijn gedachten gewist.
Maar dan opeens komen
de herinneringen weer boven.
Herinneringen aan jou,
Herinneringen aan mij,
Herinneringen aan ons samen.

Ik zie alles weer voor me
Het doet me pijn.
Waarom kon het niet altijd zo zijn als toen.
Dan kijk ik op
en zie buiten de regen
langzaam naar beneden vallen
en langzaam verdwijnt ook de pijn,
maar jouw gezicht blijft achter
als een zoete herinnering
die ik nooit vergeten zal.