Zaterdagochtend. Ik word gebeld of ik een fotoshoot wil doen voor de promotie van een nieuw te openen resort. Tuurlijk gaaf joh! Oeps, ik moet wel een man hebben. O jeeh, die heb ik niet. Even snel rondbellen voor een man levert mij niets op. En nu? Geen probleem, wordt gefixt. De crew regelt een man: leuk, sportief, gespierd, beetje jong misschien maar eentje die mij vast zal bevallen. Ik ben benieuwd en van jong voel je toch niets! En ja hoor, daar komt ie aangelopen. Lachend vraagt de crew of hij mijn goedkeuring kan wegdragen. Wow, wat denk je, natuurlijk! Wat een aantrekkelijk ding. Mijn droomman! We maken kennis met elkaar en kan hem alleen maar in de ogen kijken. Voor het eerst in mijn leven voel ik kriebels opkomen bij het bekijken van mijn man voor een uur. En die lippen, ik kan niet wachten. Tijdens onze romantische shoot, waar we elkaar steeds liefdevoller aankijken, maakt hij van die grappige opmerkingen dat ik geen geesten moet oproepen en dat ik gerust mag zeggen hoe verliefd ik op hem ben. Pfff, je moest eens weten. En als hij spontaan iets over zichzelf vertelt, ja dan moet ik toch wel toegeven dat ik hem steeds leuker begin te vinden. Veels te en de kriebels worden heftiger.

En dan nadert het einde. Jammer!!!! Bij het afscheid nemen voel ik me even ongemakkelijk en roep “ik bel je nog”. Om daarna snel weg te rennen naar een volgende afspraak.

(14 maart 2015)