Uitverkoop van opgerolde bananen

Aan mijn BIG Will collega’s. Thanks voor jullie humor en oh zo foute gezelschap.

Atjoni, Boven-Suriname….waar de weg ophoudt en vervoer alleen met korjalen over de rivier gebeurt.

Of ik nog even een weekend trip buiten de stad wil plannen voordat ik met de noorderzon verdwijn. Vooruit, maar naar waar?? Blanche Marie, Avanavero.…. allemaal te ver, te lang, te slecht, beregend…. Wat een zeikerds zeg. Uiteindelijk wordt het dan toch Isadou. En is het eindelijk zover dan zegt één voor één af. Geen geld, andere afspraken, m’n schatje wilt niet, kind zus, net bevrucht….pfff.

Uiteindelijk gaan we met 2 pick-ups en 10 man op pad. Kim heeft het menu samengesteld. Een heuse voedselpakket voor 20 man voor een dikke 2 weken! We spreken af om half 8 te vertrekken, want anders missen we een hele dag vindt die chinees. En geloof het of niet die poep chinees komt tegen 9 uur aankakken waardoor we pas goed en wel rond half 10 de stad uitrijden. Caramba!!

De ochtend begint al niet lekker want ik voel me grieperig. Zeer zeker aangestoken door Raf die de dag tevoren al bacteriën zat te verkopen. Anyway, de gehele rit naar Atjoni geslapen. Onderweg nog even gestopt bij een warung voor gebakken bananen. De dames staan natuurlijk al een tijdje droog en hebben erge trek. En deze bananen waren echt heel goed. Warm, hard en knapperig bruin. Zoals een banaan hoort te zijn. Onze mannen laten vol liefde de bananen voor de dames. Op Atjoni is het een drukte van jewelste. Het bruist van het leven en de koopwaar. We geven onze ogen goed de kost en vragen de lady jonkies of ze nog iets van hun gading zien. Raf waarschuwt dat het bij deze heren wel oprollen is. Vanaf je knie zo naar boven. Dus weet waar je aan begint. De pret zit er al goed in.

Na zo een dikke 2 jaar weer terug te zijn in mijn achtertuin Isadou, blijkt er veel veranderd. Alberto is er om mij op te vangen. De BBQ voor die avond wordt direct geregeld. We vragen Alberto of hij al voorzien is. Z’n antwoord is duidelijk: hoe meer vrouwen, hoe meer vreugd. Alberto, sla je slag…the choice is yours.

Next day gaan we island hopping. Bij elk winkeltje proberen Raf en ik onze meel te slijten. Nou we blijken nog meer te kunnen slijten zelfs onze jongste dames. De verkoop gaat goed, de mannelijke inwoners zien die dames wel zitten. Zelfs de jonge bootman vraagt of hij een als bruidje mag. Ladies die opgerolde banana’s zijn echt de moeite waard (hihi).

Uiteindelijk is het een weekend waar we niet alleen omkomen van het lachen, maar ook gezellig genieten van de rust, de soela en ons eigen gezelschap. Kim is de hekkensluiter, want na 3 dagen zielig met een zere teen gelopen te hebben, vangt hij toch met een kippenkop de grootste anjoemara voor zijn schatjes. He did it his way! De inheemsen bekijken de vangst en zijn echt verbaasd dat het die sienesie wel is gelukt. Nou schatjes het beloofd wat, want Kim komt z’n belofte na. Vannacht geen opgerolde banaan, maar een heuse kop. Ehh, ik bedoel vissenkop! Enjoy your meal…. 🙂 🙂

1 reactie


  1. Good days come suddenly, when we don’t expect them to come. And it what makes us doubly happy.

Comments are welcome!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.