Afgelopen week was een gezellige week vol met sociale activiteiten en dancings. Ook deze laatste week, zo voor mijn vertrek naar Suriname, is aardig druk. Overdag aan het werk volop afspraken en in de avonduren allerlei leuke activiteiten. Eigenlijk is vandaag mijn laatste avond thuis. Dus nog even tijd om wat te bloggen.

Alhoewel ik meestal om de 3 á 4 jaar terug ga naar SU, voelt teruggaan dit keer daadwerkelijk anders. Alsof ik voor het eerst na bijna 25 jaar terug ga. En misschien is dat gevoel wel terecht. Het afgelopen jaar is best veel gebeurd en dat heeft me toch deels gevormd tot een ander persoon. Of zoals mijn nichten zeggen: “Je bent jezelf weer”. Alsof ik van de radar was verdwenen. Iemand zei vorige week tegen mij: “je bent weer dat meisje van 20 plus”. Mijn onderbuik gevoel geeft ook aan dat ik terug moet om iets af te ronden. Iets wat ik op een of andere manier op mijn 21e – toen ik naar Nederland emigreerde – niet goed heb kunnen afsluiten. Het voelt in ieder geval alsof juni een maand is om even die time out te nemen, na te denken over vastgeroeste patronen en gevoelens. Over hoe ik mijn tijd op lange termijn wil doorbrengen, wilde ideeën waar ik nooit echt goed over heb nagedacht. Een tijd om weer lekker na 25 jaar af te spreken met klasgenoten van de middelbare school en herinneringen op te halen. Overwegen wat belangrijk is om te houden en wat weg kan. Een uitstekende maand voor het versterken van je bewuste om de verbinding met je innerlijke in het heden te maken. En ik moet zeggen ik kijk er naar uit om naar SU te gaan. Het voelt goed!