We hebben allemaal dromen waarvan we denken dat we deze niet waar kunnen maken. Of we durven bepaalde veranderingen niet door te voeren in ons leven. Die onbestemde angst die ons telkens weer tegenhoudt. Het om allerlei redenen niet durven zetten van die stappen. Alles waar we diep van binnen over dromen, naar verlangen, zwakken we af of stoppen het in een vergeethoekje door direct aan te vullen met….. maar dit, want zus en omdat anderen. Vooral dat “wat anderen” wel/niet zullen zeggen. En hetzelfde doen we ook in de liefde. We zijn allemaal op zoek naar die soulmate, die wederhelft, die ware liefde. Telkens weer vluchten we weg, met de smoes dat hij/zij toch geen goede match is. Of we kunnen juist niet loslaten. Want ook al passen we niet bij elkaar, we blijven in die (slechte) relatie. Stel je voor dat ik niemand anders tegenkom. Maar weet je de ware liefde zal je nooit ontmoeten want dat ben jezelf en jezelf kan je niet delen met een ander. Bovendien gaat het niet zozeer om liefde vinden of de juiste man/vrouw van je dromen. Het gaat om loslaten, durven switchen van de donkere kant van het onbekende, pijn, verdriet en menselijke illusies/valsheid naar de kant van licht en vreugde door het inzetten van de kracht van liefde.

Het gaat erom allerlei pijnlijke stukjes te accepteren. Alles wat ons in het verleden pijn heeft gedaan, trauma’s of wat ons een slecht gevoel heeft bezorgd accepteren en loslaten. Pas als we de herinneringen zonder emoties kunnen omarmen dan pas kunnen we weer verder groeien. Helaas blijven mensen uit angst of gewoonte vasthouden aan dingen, overtuigingen, tradities die niet passen of niets met elkaar gemeen hebben. Ook ik ben daar één van. En tuurlijk als kind, als puber volg je braaf wat volwassen zeggen wat je moet doen. Echter diep van binnen weet je dat het niet goed voelt. Ik ben altijd wel eentje geweest die sputterde maar braaf deed wat me werd opgedragen. Tot mid-40, toen begon ik te rebelleren. Of je kunt wel zeggen dat ik het toen hoogtijd vond om te puberen. Die mond van me leerde men nu ook van een andere kant kennen. Yip, mensen vinden mij dan ineens koppig, stront eigenwijs dat ik hun advies niet opvolg, en niet meer naar hun broekspijpen wil dansen. Misschien omdat ik op mijn eigen wijze manier wil dansen!? En het betekent niet dat ik je advies niet waardeer, maar het is nog altijd mijn keuze wat ik met het advies doe. Daarom heet het ook een advies. Dan moet je dus niet geïrriteerd raken dat ik het niet opvolg. Ik zal wel mijn redenen hebben waarom ik bepaalde keuzes maak. Van belang is dat ik sowieso er van leer en dat we er open over kunnen communiceren. We vinden het vaak zo moeilijk om keuzes voor ons zelf te maken. Steeds weer rekening houden met de ander. Wie dat ooit bedacht heeft, is me nog steeds een raadsel. Als ik ziek ben of in de ellende zit, dan zeg ik toch ook niet jij eerst en dan pas ik. Nee, ik ben dan mans genoeg om te zeggen ik hou alles voor mezelf! In relaties (maakt niet uit wat voor relatie dat is business, ouder-kind, liefde, vriendschap) worden we altijd een spiegel voorgehouden. Die spiegel reflecteert het vonkje, de passie in ons. Gaan we het vonkje verder aanwakkeren of laten we het uitdoven? Gaan we keihard wegrennen voor die donkere kant of gaan we de strijd aan om dat donkere ook lichter te maken!? Durven wij alle onbewuste angsten, pijn, verouderde gewoonten, overtuigingen die geen toegevoegde waarde meer hebben te omarmen en te accepteren? Ja natuurlijk, net als een mythische held accepteer je je zoektocht. Want je weet wat er aan het eind van die reis op je wacht…..de liefde. De liefde is altijd daar, die liefde is in jou en mij. Altijd.

Hoe verander je dan het momentum? Hoe zorg je dat je uit die sombere konijnenhol kruipt? Hoe breng je licht, liefde, eenheid, die blizz waar we hartstochtelijk naar verlangen in je leven? Door het stuur van je leven over te nemen! Zorgen dat je de teugels weer strak in handen krijgt. Door keihard te blazen zodat het vonkje een groot vuur wordt die de brandweer niet eens onder controle meer krijgt. Door weg te blijven van alle wereldse drama en ellende op social media en tv. Je gedachten kalmeren door diep te ademhalen, in de natuur te verwilderen, oude overtuigingen die niet meer van deze tijd zijn loslaten. Jezelf naar een hogere energielevel brengen doe je door te doen wat goed voor jou is en voelt. Niet voor een ander. Door te zorgen dat je gedachten, woorden en daden absoluut één zijn. En als je hieraan werkt merk je dat je langzaam weer uit die as herrijst, je stijgt boven dat kampvuur uit, alsof je zweeft. Ja, je voelt je goed en je ziet ineens hoe je omgeving met je harmoniseert.

Als ik kijk naar waar ik nu sta en wat ik heb gerealiseerd ben ik trots dat ik altijd mijn intuïtie heb vertrouwd. Die gut feeling die mij nooit in de steek laat, mij verwildert en mij aanzet mijn dromen, mijn inzichten te realiseren. Die mijn voeten in beweging brengt en dansend het leven tegemoet strijdt. Ook toen ik jou voor het eerst ontmoette was het mijn intuïtie die mij steeds weer pushte tot het jou beter leren kennen en mij de tekens gaf met jou word ik oud. En ondanks alle commentaar van de omgeving, alle hindernissen en blokkades het vertrouwen in jou is gebleven. Het afgelopen halfjaar was heftig en ik heb je onbewust veel dingen kwalijk genomen. Jammer genoeg realiseer ik me nu pas dat het mijn issues waren die ik zelf moest healen. Steeds weer hou je mij een spiegel voor om te werken aan mezelf. En ja, het was een pittig groeiproces met best wel wat stormen. Desondanks is de oogst zeer zeker de moeite waard. Hier en daar zitten er wat zure druiven tussen, maar in deze moeilijke Covid periode is dankbaarheid onze grootste goed. Dus niet zeuren, alles gebeurt op zijn tijd. En nu pas begrijp ik dat we niet samen kunnen healen. Dat we allebei apart op onze eigen manier dingen moeten verwerken. Dat we daar ook de tijd voor moeten nemen. Het spijt me dan ook als ik je met mijn gedrag of woorden pijn heb gedaan of niet je droomvrouw ben. De afgelopen jaren heb je me met jouw symphony, die alleen mijn hart kon horen, steeds weer zoveel meer krachtiger en liefdevoller gemaakt. Om die reden alleen al ben en blijf je de man die ik voor altijd in mijn hart koester. De man die mij altijd weer een push weet te geven als ik in een dip zit, de man die mij de zon en de maan presenteert, de man die mij van die kriebelende orgasmes bezorgt, de man aan wiens oren ik urenlang mag tetteren, de man waar ik eindeloos lang mee kan zoenen, maar bovenal de man waar ik gewoon van hou en blijf houden ondanks alles. Ook jij bent een liefdevol persoon en je bent alle liefde waard. En dat gun ik je ook van harte.

Pas wanneer het grootste deel van het groeiproces is voltrokken, realiseer ik me dat de liefde altijd in mij aanwezig is geweest. Net als bij ieder ander. Ik had alleen voor het openen van mijn hart jouw handleiding nodig. Die slechte vertaling van jouw handleiding heeft er wel voor gezorgd dat ik enorm ben gegroeid. Jouw ontmoeten is dan ook bijzonder. Van de ene verbazing in de andere vallen, dingen beleven die ik nooit eerder heb beleefd. Het is een gevoel van thuiskomen, één zijn met mezelf, pure herkenning, communicatie met maar ook zonder woorden, nog meer vertrouwen op mijn intuïtie, rust, pure extase, lachen, vrijheid, geluk en liefde. En weet je het is niet eens zo een gek idee om in plaats van naar dat onbewoond eiland te verhuizen naar de maan. Weet dan dat ik elke avond naar je zwaai totdat de 5G lijnen niet meer zo overbelast zijn en je weer kunt opnemen.

Lees ook: Het herschrijven van mijn levenspad