Om 03.00 uur vanochtend schoot ik ineens wakker. Alsof door een mug geprikt. En in een flits kwam het besef, een soort ingeving. Dit soort ingevingsmomenten heb ik de afgelopen periode wel vaker. Ik realiseer me ineens dat het afgelopen jaar een soort herbelevingsproces van mijn liefdesleven rond mijn 18 – 21e is geweest. Alleen ervaar ik deze dejavu periode als veel intenser, veel bewuster en eigenlijk veel ondeugender, wilder en leuker. Ik zie het als mijn spirituele ontmaagdingsproces. De spelers in het verhaal zijn wat gewijzigd, maar de patronen zijn hetzelfde gebleven. Eigenlijk is het plot ook niet veel veranderd. Maar ja, we zeggen dan ook niet voor niets dat vastgeroeste patronen moeilijk te doorbreken zijn.

Dus hoe zo toeval dat ik na 2 jaar die leuke kennis weer tegenkom en me gewillig door hem die wildwaterbaan des leven op laat sleuren. Ik zei nog wel dat hij bij mij veel oud zeer naar boven haalde en maar goed ook. Eindelijk tijd om er mee te dealen. De hele Pandora doos werd opengegooid. En net zoals 26 jr geleden een goede vriend mij liet inzien te breken met een foute relatie, ook nu is er een vriend die mij zei ga terug naar SU en volg je hart. En weet je eerst denk je allemaal toeval, maar nu besef ik toeval bestaat niet. Dit heeft allemaal zo moeten zijn. De puzzelstukjes vallen allemaal op z’n plaats. Elke speler met z’n stukje kwam op het juiste moment in mijn leven. Om mij te laten inzien hoe ik oude patronen kan doorbreken, maar wel zodanig mijn hart te volgen. En besef ik wat ik nu wel en niet wil in een relatie. Pfff, werd wel hoogtijd na al die jaren.