When you light a candle, you always cast a shadow – Ursula K. Le Guin

21 december heeft altijd wel een bepaalde emotionele betekenis voor mij. De dag waarop ik ooit eens om iemand Suriname voorgoed verliet.

In Nederland met de winter merk je pas hoe donker deze decemberdagen zijn. Maar soms is donker goed, want dat maakt dat je diep binnen in jezelf kijkt. En het brengt je dichter bij degene om je heen. Dat maakt dat je na al die jaren er achter komt dat waar je ook gaat en waar je ook naar toe wilt vluchten, je jezelf altijd meeneemt. En daarom heeft vluchten geen zin, maar thuiskomen bij jezelf wel.

Want elk probleem die je ondervindt, is terug te brengen tot het eigen gebrek aan begrip hoe om jezelf te geven, hoe te moeten liefhebben en hoe intiem te zijn met jezelf en met anderen. Het is onmogelijk een levenservaring te begrijpen zonder daadwerkelijk te riskeren gezien te worden, jezelf zien en onthullen wat en wie je bent.

Zelf ben ik pas het afgelopen jaar hier achter gekomen. En voor het eerst geef ik waarde en betekenis aan het leven. Geniet ik van mezelf, mijn kinderen en mijn familie. Maar bovenal van de basale dingen om me heen, zoals het weer. En dit is uiteindelijk waar ik me nu thuis voel: bij MEZELF.