Pfff…. waarom trek ik allemaal van die losers aan! Ja ik weet het; voel me voor een ieder verantwoordelijk en wil altijd hun baggage opruimen. Maar jeeh, een keer moet ik toch ergens de grens kunnen trekken. Ik lijk steeds meer op die “Florence Nightingale” waar die motten zich in de breedste zin van het woord aan verwarmen. Zucht! De een heeft het lef me diep te krenken, de ander bepaalt effe wie ik wel en niet mag zien. Pardon? Wie ben jij, hebben we een relatie? Mijn vrienden heb ik al een dikke 30 jaar dus no way dat ik ze voor een of andere loser inruil. Dikke pech, gozer!

Als coach kan ik hun gedrag wel verklaren, maar waarom moet ik steeds weer de helpende hand uitreiken? Met name als ik ook de energie in me voel weglekken. Wordt tijd voor transformatie. Weg met dit soort types. In mijn happy leventje is hier geen ruimte meer voor en moet ik ook niet willen. Mijn koffers zijn eindelijk een keer geledigd. Ik kies definitief voor mezelf en focus op wat ik wel wil en wat het beste voor me is!